Gülün Gölgesi

Bir gül bahçesi hayal ettim hep, uçsuz, bucaksız,
Bir kırmızı, bir sarı, bir pembe, bir beyaz, mor; rengârenk güller…

Kırmızı güllerim; ben olayım istedim,
Sıcak olsun! Dikkatini çeksin sevdiklerimin,
Hep göz alan içten içe bakılası,

Sarı güllerim; annem, babam olsun istedim,
Üzerime titreyen fedakâr,
Aklım da sararmış rengiyle; emeklerini unutmayacağım,

Pembe güllerim; dostlarım, arkadaşlarım olsun istedim,
Hatasız kul olmaz pembe yalanlarımız olursa,
Bizi bizden etmesin diye.

Beyaz güllerim; kararınca kalbim, deli gönlüm coşunca,
Aydınlık günlerin de olacağını hatırlatsın diye,
Asla hiçbir şey için geç olmayacağını,
Yeni bembeyaz sayfaların, umutlarım için açılacağını,

Mor Güllerim; beni her zaman hayata karşı ciddi olmamı,
Asla, yenilmemem, mücadeleden vazgeçmeyeceğimin,

Ama benim güller dolusu bir bahçem yok ki!

Düşümde, hayalimde var oldu hep, terk etmedim onları,
Hayatımda hep var oldular, hayali güllerim,
Ben, sadece, güllerin gölgesinde kendimi eylerim!

Melis GÖNÜL