Son Nefesimdeki Aşkım

Sensizken seni yaşayan bir benim, yaralıyım
Derdinden dermansızım, bitti sanıyorken seni içimden
Paramparça sana kalbim her parçasında senin kanayacağını
Nereden bilirdim…

Bir görsen halimi ne haldeyim,
İçinde fırtınalar koparırdın
Ben miyim bunlara sebep
Ben miyim bu kadar vurdumduymaz

Ellerinin arasında başın gözlerinde kanlı yaşın
Affet diyeceksin
Yaktım yeter yanma diyeceksin

Tek farkımız ne biliyor musun?
Benim seni karşılıksız gerçek seviyor olmam
Senin ise ancak kalbimin içindeki
Yangınlarımın alevleri seni sardığında
Benim farkıma vardığın o an da
İşte aşkım işte ben geldim diyeceksin
Aşkımın yükünü o an anlayacaksın

Ben seni sensiz de sevmiştim!
Kollarında son nefesimi verirken,
Bana, seni seviyorum diye söylediğinde
Bitecek bütün o sancılarım dinmez sızılarım

Ben artık gidiyorum, canım, kanım, nefesim
Gerçekten beni sevdiğine, artık bende inanıyorum
Yasarken aldığım her nefesimde
Seni aldım tüm benliğime
Bir yerlerde aynı havayı soluyoruz diye
Seni çektim her neredeysen içime

Gözlerim kapalı kalbim açık seninle
Gidiyorum şimdi ne nefesim var artık
Ne de sana çarpan bir kalbim…

Şimdi beni anlıyorsun ve seviyorsun
Son nefesimi verirken döktüğün gözyaşlarından
Beni bensiz yaşayacağını anladın ya
Artık biliyorum ki sen de beni seviyorsun

Beni benimle seni severken yaşamadınya
Şimdi sen de beni bensiz yaşayarak seveceksin
Ve, ve sen de gerçek aşkın ne demek olduğunu
Bensizken yanarak tadacaksın!

Melis Gönül